امید....
|
|
قبل تر ها. خیلی وقتها به دوستام مشاوره دادم. چیزی که فهمیدم اینکه که بیشترین چیزی که تو دنیای ما کمبودش احساس میشه، امید.....
گاهی وقتها شده که از خودم ناامید شدم، اما از خدا نه، به همون دلیلی که قبلاً گفتم: که خدا خودش می گه که همیشه هست و نزدیک ترینه. البته این حرف یه بلف اعصاب خورد کن برای کسی که خودش به این نتیجه نرسیده باشه. ادم باید خودش به این نتیجه برسه .
الان از همون وقتهاست. حسابی پاشیدم، روحی و جسمی ، شخصی و اجتماعی و کاری...
تنها امیدم همون نقطه ی نوری که خدا موقع تولدم بهم داد و گفت برو تو یه دنیا ی دیگه .... یه را دیگه...
پ.ن: شده دلتون برا یه ساعت خواب راحت تنگ بشه؟..... می دونم شده....
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب |
چهار شنبه 7 ارديبهشت 1390برچسب:, |
|
|
|